Łąka w maju. Kolory wiosny.
Wiosna to okres, w którym przyroda budzi się do życia. Łąka kusi wtedy bogactwem barw, kolorów i zapachów. Tęczowe kolory motyli i kwiatów zachwycają wielu obserwatorów. Zieleń drzew i traw jest w tym czasie najmocniejsza, najświeższa.
Posłuchajcie wiersza „Barwy wiosny”
http://www.salezjanki.pieszyce.pl/wp-content/uploads/2018/03/wiersz-marzec-biedroneczki.pdf
Czy potraficie rozróżnić kolory wiosny. Czy wiecie jakiego koloru jest niebo i woda w rzece, jakiego żaba skacząca po łące a jakiego tropiący ją bocian. Wiosenna łąka zachwyca całą paletą barw. Ta intensywność kolorów jest upiększana przez różnorodną gamę słyszanych dźwięków. Cały ten mix kolorów i dźwięków powoduje, że wszyscy bardzo lubią tę porę roku i związane z nią atrakcje.
Obejrzyjcie film „Dźwięki i kolory wiosny”
Na zdjęciu poniżej ułożone są kolory tęczy z kółek origami. Spróbujcie stworzyć własną tęczę zachowując te same kolory. Możecie swoją pracę wykonać używając innych wzorów (np. pasków z kolorowego papieru a także kredek lub farb).
„Kolorowy most” – zabawa badawcza inspirowana wierszem Marii Konopnickiej „Tęcza”.
http://wierszykidladzieci.pl/konopnicka/tecza.phpTreść wiersza.
Wysłuchajcie wiersza Marii Konopnickiej czytanego przez rodzica, odpowiedzcie na pytania do jego treści:
– Jak powstaje tęcza?
– Kto malował tęczę?
– Skąd byłyfarby do malowania tęczy?
– Jaka pogoda nastaje po pojawieniu się tęczy na niebie?
Podzielcie na sylaby słowo „Tęcza”, wysłuchajcie, jaka głoska znajduje się na początku tego wyrazu.
„Chmurka” -zabawa badawcza.
Do tej zabawy badawczej potrzebne będą:
-szklanka z wodą,
– miska do zrobienia barwników,
– barwnik spożywczy lub woda zabarwiona bibułą,
– zakraplacz lub pipeta,
– pianka do golenia.
Zaczynamy od przygotowania barwników. Do miski z wodąwsypujemy niewielką ilość barwnika lub farbujemy wodę bibułą. Do szklanki wlewamy ¾ wody. Na szklankę z wodą nakładamy piankę do golenia, może wystawać lekko poza poziom szklanki. Barwnik nabieramy do zakraplacza lub pipety zakraplamy kolorowy płyn na piankę. Po krótkim czasie chmurka z pianki przepełniona jest niebieskim płynem i wygląda jakby padał z niej deszcz. Jeżeli użyjecie większej ilości kolorów z Waszej chmurki będzie padał kolorowy deszcz.
“Wypatrujemy wiosny przez lornetkę”- ćwiczenie mięśni grzbietu.
Na łące możemy zaobserwować wiele ciekawych roślin i zwierząt. Niektóre z nich bardzo łatwo spłoszyć, dlatego trzeba zachowywać się bardzo cicho. Uda się nam obejrzeć więcej, jeżeli użyjemy lornetki. Dziecko kładzie się na brzuchu, łokcie ma wsparte o podłogę, dłonie złożone przy oczach naśladują kształt lornetki. Dziecko po kilku chwilach wznosi łokcie do góry, próbując obserwować więcej pomiędzy wyrastającymi trawami. (Podnosi tylko ręce i głowę, reszta ciała leży na podłodze).
“Mucha na suficie”- ćwiczenie mięśni brzucha oraz dźwiękonaśladowcze.
W czasie wiosny pojawiają się liczne owady, należą do nich np. muchy. Dziecko zamieni się na chwilę w muchę podróżniczkę. Mucha była bardzo ciekawa, co pysznego znajdzie w kuchni u mamy. Wzbiła się do lotu, leciała przez chwilę bzycząc cały czas. „Bzzz”, „bzzz” – dziecko naśladuje odgłos wydawany przez muchę. Wleciała przez otwarte okno do kuchni. Zrobiła dwa okrążenia w powietrzu „ffff”, „fffff” – dziecko wydaje odgłos lecącej muchy. Mucha usiadła na blacie szafki i zaczęła się rozglądać- dziecko obraca głowę raz w jedną stronę raz w drugą. Spojrzała na parujący garnek, który stał na kuchence „mmmm to chyba coś pysznego”- pomyślała. Podleciała bliżej i krzyknęła „ałłł”, bo garnek był bardzo gorący. Muszę poszukać czegoś innego. Wzbiła się do lotu i zrobiła jedno okrążenie. „Mam” – krzyknęła patrząc na duży kawałek ciasta ze słodkim lukrem. Podleciała bliżej i zaczęła jeść mlaskając przy tym i głaszcząc się po brzuszku. „Mniam”, „mniam”, ale pyszne – stwierdziła. „Ojej”, ale co to coś się stało. Mucha oblepiła się lukrem i nie mogła się od niego odkleić. Zaczęła się wiercić i kręcić. Położyła się na brzuchu, bo myślała, że odepchnie się nóżkami.
Dziecko kładzie się na brzuchu i porusza rękami i nogami uniesionymi nad podłogą- naśladuje muchę, która przykleiła się do lukru. „To takie trudne”- powiedziała sama do siebie, „ale musze dać radę”. Mucha próbowała kilka razy, aż w końcu się jej udało oderwać i szczęśliwa odleciała. Poleciała na łąkę, ponieważ tam też znajdzie dużo pysznych rzeczy, ale mniej klejących.
Pogoda to zjawisko atmosferyczne, które występuje na określonym terenie. Zjawiska atmosferyczne to deszcz, śnieg, mgła, grad, rosa, szron, chmury, burza. Chmury składają się z miliardów maleńkich kropelek wody i kryształków lodu. Pogoda potrafi się bardzo szybko zmieniać. W jednej chwili z ciepłej słonecznej pogody potrafi się zamienić w wielką ulewę lub zaczyna podać grad. Zmienną pogodę możemy zaobserwować w czasie wiosny, ale także latem momentalnie potrafią się pojawić burze.
Narysujcie rysunek dzisiejszej pogody za Waszym oknem. Czy słyszeliście kiedyś określenie, że „Nie ma pogody”? Zastanówcie się, co oznacza to określenie. Wyjaśnienie znajdziecie w krótkim filmiku.
Znacie jakieś inne powiedzenia lub przysłowia związane z pogodą? Pomyślcie wspólnie z rodzicami.
„Biedronka”- praca plastyczna.
Do przygotowania pracy plastycznej potrzebne będą:
– czarna, czerwona, biała kartka
– nożyczki,
– klej,
– flamaster do narysowania oczu.
W załączniku dostępny jest szablon biedronki jednak wszystkie części można rysować ręcznie, tylko koło czarne, które jest podstawą biedronki musi być równe.
Zaczynamy od wycięcia czarnego koła o średnicy 10 cm, głowy, czułek,kropek, nóg biedronki oraz oczu. Czerwoną kartkę tniemy wzdłuż na paski o szerokości około 1 cm. Do czarnego koła przyklejamy nogi biedronki. Kolejnym krokiem jest zagięcie końców wyciętych pasków z każdej strony na długość około 1 cm. Tę część pasków smarujemy klejem i przyklejamy do podstawy biedronki na krzyż, wtedy wszystkie paski będą równe i zmieszczą się tak, że biedronka nie będzie miała dużych dziur. Po przyklejeniu wszystkich pasków, do głowy biedronki przyklejamy oczy, na których flamastrem rysujemy czarny środek. Do głowy przyklejamy również czułki. Zostało tylko udekorowanie biedronki kropkami i praca jest gotowa.
„Zabawa z deszczem” – ćwiczenia ortofoniczne i rytmiczne.
Do tego ćwiczenia potrzebne będą”
– folia aluminiowa,
– gazeta,
-kredka lub patyczek.
Dzieci zamienią się w muzyków pogody. Pogoda wydaje wiele bardzo pięknych dźwięków jak szum wiatru lub odgłos kapiącego deszczu. Czasem pogoda wydaje dźwięki, które mogą nas wystraszyć np. burza z piorunami.
Dziecko porusza folią, gazetą- może uderzać w nie druga rączką lub np. patyczkiem kredką.
Rodzic próbuje odtworzyć dźwięki, które zagrało dziecko. Spróbujcie zagrać rytm. Następnie zamieńcie się rolami.
Teraz druga część zabawy naśladujcie swoim głosem odgłosy pogody:
– deszczu „kapu, kap, kap”,
– burza „pfuuu”, „pfuuuu”,
– wiatru „szuuuu”, „szuuu”.
„Zabawa z wiatrem”- zabawa przy muzyce.
Do zabawy potrzebna będzie chusta lub dowolny zwiewny kawałek materiału. Kładziemy się na dywanie trzymając w ręku materiał i delikatnie nim falując do słyszanej melodii.Na zmianę w muzyce- pojawienie się burzy podrywamy się z chustą i wykonujemy szybkie gwałtowne ruchy, tak jak gwałtowana potrafi być burza. Po każdej burzy ponownie świeci słońce- dziecko zmienia swoje ruchy na wolniejsze i płynniejsze- może się ponownie położyć.
Która część bardziej się Wam podobała?
„Motyle czy bąki” – zabawa orientacyjno-porządkowa.
Dziecko zamienia się w motylka lub w bąka. Motyl będzie poruszał się na delikatny dźwięk, np. ryżu wysypywanego do pojemniczka i przesypywanego bardzo powoli. (Obracamy pudełko, a przesypujący się ryż wytwarza łagodny dźwięk). Na dźwięk mocniejszy np. grochu potrząsanego energicznie w metalowym pudełku dziecko zamienia się w bzyczącego bąka. Jeżeli dziecko nie zauważy zmiany dźwięku przestajemy na chwilę grać i owad leci odpocząć na chwilę na kwiatek. Dźwięki zamieniamy kilka razy.
„Kodowanie pogody” – zabawa rozwijająca znajomość pojęcia symetrii.
Do tej zabawy możecie wykorzystać wiele przedmiotów, które macie pod ręką w domu.
Potrzebne będą:
– włóczka lub sznurek, gruba nitka, taśma – coś, co wyznaczy oś symetrii,
– kolorowe patyczki lub kredki, albo kolorowe paski papieru.
Zadaniem dziecka jest odwzorowanie wzoru ułożonego przez rodzica.Na zdjęciu w załączniku znajduje się połowa chmurki, z której pada deszcz, połowa słońca i kwiatek.
Tę zabawę można wykonać również na kartce papieru i narysować wzór. Po narysowaniu wzoru przykładamy duże lusterko, aby dziecko zobaczyło jak ma wyglądać cały obrazek.